گروه سیاسی «سراج24»- 6 ماه حبس تعزیزی، صد هزار تومان جریمه نقدی و 74 ضربه شلاق؛ این جزای کسی است که نقد کرده است. شعبه 1057 دادگاه عمومی جزایی مجتمع قضایی کارکنان دولت این حکم را برای عباس سلیمی نمین بریده است. عباس سلیمی‌نمین از محققان و روزنامه‌نگاران برجسته کشور و مدیر مرکز مطالعات و تدوین تاریخ معاصر ایران است. او در دولت احمدی نژاد یکی از اصلی ترین مخالفان ریاست 30 ساله جاسبی بر دانشگاه آزاد اسلامی بوده است.
او در آن سالها در کمتر دانشگاهی بود که علیه جاسبی و فساد در دانشگاه آزاد سخن نگفت. عهمین افشاگری ها نیز باعث شد تا دانشگاه آزاد با فرستادن افراد معلوم الحال، با برهم زدن نظام جلسه، مانع سخنرانی او شوند. حتی کار تا جایی ادامه یافت که فرزند وی را نیز از دانشگاه آزاد اخراج کردند.
سلیمی نمین در آن دوران مصاحبه ای با خبرگزاری مهر کرد. او در این مصاحبه به افشای فساد در دانشگاه آزاد پرداخت و گفت: عده ای از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی به علت مشغله های فراوانی که داشتند از جاسبی اجازه معافیت حضور در کلاس به ازای دادن برخی امتیازات به وی را دریافت می کردند. حتی در دوران ریاست جاسبی، برخی نمایندگان مجلس یک باره از مدرک دیپلم به دکتری نائل شدند.
او از دکترای مرتضوی نیز سخن گفت و افزود: قاضی مرتضوی به حد ظاهر در دانشگاه آزاد درس خواند و دکتری گرفت. اما آیا این شخص واقعاً درس خواند که جای سوال دارد. وقتی خدمات قاضی مرتضوی به جاسبی را بررسی می کنیم، به این نتیجه می رسیم که این شخص نه تنها درسی نخوانده بلکه امتیازات زیادی هم دریافت کرده است.پرونده هایی مشاهده شده که قاضی مرتضوی در آن به جاسبی خدمات تاسف آوری ارائه داده است. یکی از این خدمات گم کردن پرونده فروش چندساله سوالات کنکور پزشکی دانشگاه آزاد بود. نتیجه این شد که عده ای بدون دریافت مدرک پزشکی با جان مردم بازی کردند که از خدمات قاضی مرتضوی به جاسبی محسوب می شود.
یکی از بزرگترین افشاگری های سلیمی نمین در ماجرای زمین خواری دانشگاه آزاد اسلامی بوده است.«رئیس دانشگاه آزاد نه تنها زمین را از اموال عمومی می گرفت بلکه می توانست سطح آن زمین را ارتقا دهد، بدین معنا که زمین کشاورزی را تبدیل به زمین مسکونی می کرد و منجر به افزایش بهای همین زمین می شد. با بررسی شکایات واصله از سوی مردم شمال، نتیجه گرفته شد که زمین اهالی شمال در اختیار دانشگاه آزاد قرار داده شده اما هیچ دانشگاهی ساخته نشده است».
همین افشاگری ها نیز پای سلیمی نمین را به دادگاه باز کرد. او که در برهه ای می گفت جاسبی حتما محاکمه خواهد شد، اکنون خود به اتهام سخن گفتن علیه جاسبی محاکمه شده است و این از تلخ ترین طنزهای تاریخ این سرزمین است.
اما سلیمی نمین جدای از این موضوع، به جهت انتقاد از محمود احمدی نژاد نیز محکوم شده است. او به‌دلیل مصاحبه‌ای درباره عملکرد محمود احمدی‌نژاد در ایام خانه‌نشینی، به 6 ماه حبس تعزیری محکوم شده است. بر اساس حکم دادگاه مذکور، سلیمی نمین همچنین به 4میلیون تومان جزای نقدی نیز محکوم شده است.
پس از رسانه ای شدن حکم محکومیت سلیمی نمین، وی نامه ای را خطاب به رسانه هیا گروهی نوشت و گفت که زندان هم از احساس وظیفه ام نخواهد کاست. سلیمی نمین در این نامه آوردهاست: « باسلام، همان‌گونه که مستحضرید این‌جانب به‌عنوان عضو کوچکی از جامعه فرهنگی ــ رسانه‌ای کشور در سال‌های اخیر، همواره حتی در سخت‌ترین شرایط اداره یک مؤسسه پژوهشی به‌صورت خصوصی، در خدمت اهالی مطبوعات بوده‌ام. با آنکه شرکت در میزگردها یا پاسخ‌گویی به پرسش‌های خبرنگاران عزیز مرا از امر پژوهش در تاریخ باز می‌دارد، اما تاکنون سعی وافر نموده‌ام تا در حد توان در خدمت روند اطلاع‌رسانی رسانه‌های کشور باشم. در مدت بیست سال مدیریت رسانه نیز هیچ امری را مقدم بر انجام وظیفه آگاهی‌بخشی به جامعه ندیدم و گواه این امر را حجم شکایات برخی مقامات عالی‌رتبه در دولت‌های مختلف از خود می‌دانم.
اما اینک در شرایطی که رسانه‌ای ندارم، مدتی است با احساس وظیفه دادستان تهران برای طرح ایرادات بلاوجه و شکایات عدیده به نمایندگی از صاحبان قدرت و ثروت علیه خود مواجهم. همان‌گونه که می‌دانید به جریان افتادن شکایاتی از جانب دادستان در دستگاه زیرمجموعه ایشان، مشکلات رسیدگی به انتقاد یک منتقد را بسیار دشوارتر می‌سازد. آمد و شدهای مکرر و بعضاً برخوردهای دور از انتظار با یک صاحب قلم امری است معمول، اما وقتی پای یک مقام عالی‌رتبه قضایی به میان می‌آید، مشکلات در این چرخه ده چندان می‌شود.
در تاریخ 24/10/93 به شعبه 1057 دادگاه عمومی جزایی مجتمع قضایی کارکنان احضار شدم. پس از یک‌ساعت و ربع معطلی به دلیل تاخیر نماینده دادستان، دادگاه تشکیل شد. با کمال تعجب در زمان قرائت کیفرخواست، برخی اتهامات را برای اولین بار می‌شنیدم؛ لذا اعلام داشتم نسبت به برخی موارد تفهیم اتهام نشده‌ام. جناب آقای قاضی پرسش کرد کدام مورد؟ اعلام داشتم اولین اتهامی که در کیفرخواست آمده است. سپس قاضی به کمک نماینده دادستان تلاش وافر کرد تا از لابلای پرونده حجیم تدارک دیده شده، بازپرسی در این مورد خاص را به من نشان دهد اما موفق نشد؛ لذا به نحو تعجب‌برانگیزی اظهار داشت: «حالا شما از مواردی که تفهیم اتهام شده‌اید دفاع کنید!» در اعتراض گفتم: «با توجه به این که پرونده حاضر تجمیعی است و به آیین دادرسی در مورد همه شکایت‌ها عمل نشده، چگونه از من می‌خواهید از خود دفاع کنم؟» سپس اعتراض کتبی‌ام به این روند را نیز با این مضمون ارائه دادم که با توجه به بی‌اطلاعی از مفاد برخی موارد مطرح شده در کیفرخواست، قادر نیستم در مقام دفاع از خود برآیم. البته بعداً فهمیدم شکایت تفهیم اتهام نشده نیز از جمله شکایات جناب دادستان است.
به طور کلی در این پرونده تجمیع شده با سه شکایت از جانب دادستان مواجه بودم که ضمن تقدیم رای صادره علیه خود به‌پیوست، بر شما نیز زوایای امر تا حدودی روشن خواهد شد. لازم به یادآوری است که طرح شکایت چند سال قبل مدیر اسبق دانشگاه آزاد (که طبق اعلام بازپرس، قرار منع پیگرد برای آن صادر شده بود) در این پرونده تجمیعی، ظاهراً شاخص به حساب می‌آید. در حالی که در زمینه بحث رشوه‌دهی و موارد مشابه، ریاست محترم وقت قوه قضائیه دستکم یکی از مصادیق بارز آن را - که تصویر مکاتبات مربوطه به‌پیوست تقدیم می‌شود- مورد قبول قرار داده است؛ لذا به نظر می‌رسد طرح یک شکایت از دانشگاه آزاد در این پرونده تجمیعی آن هم دقیقاً در مورد موضوعی که آیت‌الله شاهرودی به صراحت حقانیت انتقاد مرا در این زمینه پذیرفته‌اند و دو دوره تحقیق و تفحص مجلس نیز گواه بارزی بر صحت آن‌هاست، قابل تأمل باشد (زیرا هم در برگه احضار و هم در سربرگ صدور رای، شاکی دانشگاه آزاد معرفی شده است.)
همکاران گرامی! از آن‌‌جا که احساس می‌کنم شاید بدون آگاهی از تبعات این‌گونه عملکردهای قضایی حتی درخواست تجدیدنظر در مورد حکم صادره نیز مفید نباشد، از شما برای حل این مشکل یاری می‌طلبم.
اما در پایان امید وافر دارم که با تفضل و یاری خداوند حتی شلاق و زندان نیز نتواند از احساس وظیفه‌ام در مقابله با ناهنجاری‌ها بکاهد. اگر باز هم خدای بزرگ لیاقت دهد رساتر از گذشته ضرورت «ابطال «مدارک رابطه‌ای» مسئولانی چون آقای مرتضوی، و هکذا ضرورت محاکمه آغازگران چنین داد وستدهای مخدوش کننده سلامت نظام اداری کشور را مطرح خواهم ساخت؛ زیرا حفظ درخشندگی انقلاب اسلامی و ایران عهدی است که ارزش تحمل بیش از این‌ها را دارد.»
